مراحل زیادی را پشت سر گذاشته‌اید. از آمریکا گرفته تا روسیه و خاورمیانه را دنبال یک تروریست بین المللی زیر و رو کرده‌اید; همان تروریستی که مسبب اصلی تمام فقدان‌های یک ملت بزرگ بود. فقدان آرامش، فقدان یک زندگی آرام، فقدان یک جهان ارام. درون مردی اما آشوبی به پا بود; آشوبی که خبر از بیقراری‌اش می‌داد. بیقراری برای بازگرداندن صلح به کشورش. به مردمش. اما مرگ یک نفر تمام این چیزها را در وهله بعد قرار می‌داد. پسری نداشت; اما آن روس لعنتی، آن ماکاروف لعنتی، سربازی را از او گرفته بود که مانند تکه‌ای از قلبش دوسش می‌داشت. پسری که از روز اولی که وارد گروه نظامی‌اش شد، او را تعلیم داد و خیلی زود از او یک رهبر ساخت. آن مرحله آموزشی Call Of Duty Modern Warfare را به یاد دارید؟ همان روز اولی که کاپیتان Price قدم به قدم مراحل را برای مکتاویش توضیح می‌داد. چقدر دلمان گرفت وقتی مرگ رهبری را دیدیم که سال‌ها با او خاطره سازی کردیم و یکی از بهترین کاراکترهای ویدئوگیم زندگیمان بود.

Captain Price با عظشی از انتقام به مصاف ماکاروف می‌رود، او را به دار می‌آویزد و سپس همان سیگار معروف جذابش را آتش می‌کند. دیدن جنازه آن تروریست، Soap عزیز ما را برنگرداند، اما حداقل کمی  از دردش کاست. هرچند ما حاظر بودیم تا چندین نسخه هم از دست ماکاروف و خرابکاری‌هایش زجر بکشیم اما Soap باشد. با ان لحن مردانه‌اش که گویی شخصیتش برای رهبری زاده شده بود دستور بدهد و تمام کارهای مهم را خودش بر عهده بگیرد. Call Of Duty Modern Warfare 3 از همان لحظه شروع به قدری در بخش داستانی میخش را محکم کوباند، که بسیاری از سکانس‌هایش در ذهنمان طور دقیق تبت شده است و حتی گاهی به آن‌ها در شبکه‌های اجتماعی سری می‌زنیم و تجدید خاطره‌ای می‌کنیم.

Call Of Duty، فقط باید با Call Of Duty سنجیده شود! بازیبازان با وجود نسخه بسیار خوب WW2 باز هم کمبودی در این سری حس می‌کردند، کمبودی آشنا که سال‌ها بود نامش به گوششان نخورده بود. در اینجا بود که همه یکصدا می‌گفتند: اکتیویژن، بابت WW2 ممنون، اما باور کن Modern Warfare خونمان کم شده!

سری Call Of Duty به قدری نسخه‌های خوب و خاطره‌انگیز دارد که اگر بخواهم به نیمی از آن‌ها هم اشاره کنم نیاز به یک مقاله چندهزار کلمه‌ای دارم! حقیقت این است که این سری در معدود نسخه‌های خود داستان ضعیفی ارایه داده و در بیشتر عناوین آن، یک بازینامه قوی دیده می‌شود. اما متاسفانه ار نسخه اول تا Black Ops 2، به قدری داستان‌هایی متنوع در Settingهایی متنوع دیده‌ایم، که عناوینی چون Infinite Warfare و Advanced Warfare ضعیف جلوه می‌کنند. بدیهی است اگر داستان این دو عنوان را بازی‌های دیگری در خود جا می‌دادند، بسیار هم مورد تمجید قرار می‌گرفتند; اما Call Of Duty، فقط باید با Call Of Duty سنجیده شود! بازیبازان با وجود نسخه بسیار خوب WW2 باز هم کمبودی در این سری حس می‌کردند، کمبودی آشنا که سال‌ها بود نامش به گوششان نخورده بود. در اینجا بود که همه یکصدا می‌گفتند: اکتیویژن، بابت WW2 ممنون، اما باور کن Modern Warfare خونمان کم شده!

وقتی برای اولین بار از تربلر نسخه جدید Call Of Duty رونمایی شد، همه خوشحال بودند. همه چیز سر جایش بود. نسخه جدید بر خلاف BO4 بخش داستانی داشت، شخصیت‌های نام آشنایی در آن بودند و از همه مهم‌تر یک Modern Warfare بود. نام نسخه جدید نه Modern Warfare 4، که بدون هیچ شماره‌ای بود. بازی یک ریبوت از سری Modern Warfare بود و قرار نبود ادامه شماره قبلی باشد. طبق ادعای سازندگان بازی یک ادای دین کامل به بازیبازان قدیمی این سری و داستان جذاب نسخه‌های مدرن بازی بود و به نظر این‌بار Infinity Ward و Activision پربار آمده بودند. آنطور که مشخص بود، سازندگان به شدت تلاش کرده‌ بودند دل افرادی را که از داستان نسخه‌های اخیر راضی نبودند، به دست آورد و بازی را هم تا حد ممکن به واقعیت نزدیک کند. بخش داستانی و چندنفره هر دو طبق نمایش‌ها سعی بر اضافه کردن موارد جدید زیادی داشتند; اما Call Of Duty: Modern warfare توانسته در عین اضافه کردن مواردی جدید، به ریشه‌هایش همجون نامش وفادار بماند؟ اصلا این نسخه تا چه حد ارزش ۶۰ دلار و تجربه بخش‌های داستانی و چند نفره‌اش را دارد؟ داستان بازی واقعا می‌تواند مجموعه را به روزهای اوج خود برگرداند؟ با گیمفا در نقد و بررسی این بازی محبوب همراه باشید.

وقتی برای اولین بار از تربلر نسخه جدید Call Of Duty رونمایی شد، همه خوشحال بودند. همه چیز سر جایش بود. نسخه جدید بر خلاف BO4 بخش داستانی داشت، شخصیت‌های نام آشنایی در آن بودند و از همه مهم‌تر یک Modern Warfare بود. نام نسخه جدید نه Modern Warfare 4، که بدون هیچ شماره‌ای بود. بازی یک ریبوت از سری Modern Warfare بود و قرار نبود ادامه شماره قبلی باشد. طبق ادعای سازندگان بازی یک ادای دین کامل به بازیبازان قدیمی این سری و داستان جذاب نسخه‌های مدرن بازی بود و به نظر این‌بار Infinity Ward و Activision پربار آمده بودند

در سال ۲۰۱۹، آمریکا در طی یک ماموریت مخفی، سعی دارد از انتقال یک محموله گاز شیمیایی خطرناک که به سمت Urzikstan، یک کشور خیالی در خاورمیانه، حمل می‌شود جلوگیری کند. به این منطور، الکس، افسر رهبر CIA به همراه گروهی از نظامیان به منطقه اعزام می‌شوند. کروهی ناشناس به الکس حمله کرده و سربازان را می‌کشند و همراه با محموله فرار می‌کنند. کیت لاسول، دست راست الکس و مسئول گروهی از نظامیان خبره، به کاپیتان پرایس دستور اعزام سریع برای بازپس‌گیری گاز شیمیایی و در ضورت امکان حل و فصل مساله با روس‌ها می‌دهد; چیزی که از همان ابتدا بعید به نظر می‌رسد. تلاش پرایس به سرانجام نمی‌رسد و ۲۴ ساعت بعد، گروهی تروریستی تحت عنوان Al-Qatala یک حمله به یک سیرک در لندن را ترتیب می‌دهد.

Al-Qatala یک گروه به رهبری Sulaman، از Urzikstan است که به اعتقادشان، از دخالت‌‌ها و نفوذ غرب خسته شده و سعی در مستقل‌سازی خود دارند. کایل گریک، به همراهی پرایس مسئول رسیدگی به حمله می‌شوند و الکس هم به اورزیکستان فرستاده می‌شود. Urzikstan، هم اکنون به رهبری بارکوف مورد حمله روس‌ها قرار گرفته و آزادی‌خواهان، به رهبری Farah Karim گروهی برای مقاومت و از دست‌ ندادن کشورشان تشکیل داده‌اند. الکس با کریم ملاقات می‌کند و بر سر یک معامله برد-برد توافق می‌کند: افراد فرح برای پیدا کردن محموله به الکس کمک می‌کنند و در عوض، او و نظامیانش باید در برابر روس‌ها به او کمک کنند. این تازه آغازی برای شروع دو داستان جذاب و شاخه شاخه است که با روایتی عالی شما را به خوبی درگیر خود می‌کند.

Al-Qatala یک گروه به رهبری Sulaman، از Urzikstan است که به اعتقادشان، از دخالت‌‌ها و نفوذ غرب خسته شده و سعی در مستقل‌سازی خود دارند. کایل گریک، به همراهی پرایس مسئول رسیدگی به حمله می‌شوند و الکس هم به اورزیکستان فرستاده می‌شود. Urzikstan، هم اکنون به رهبری بارکوف مورد حمله روس‌ها قرار گرفته و آزادی‌خواهان، به رهبری Farah Karim گروهی برای مقاومت و از دست‌ ندادن کشورشان تشکیل داده‌اند

خوشبختانه بعد از مدت‌ها، شاهد یک داستان قدرتمند و پرداخت شده متناسب با ریشه‌های بازی هستیم. بازی به خوبی بعضی اتفاقات جهان واقعی را ( مانند حمله داعش به کشورهای مختلف) تداعی می‌کند و کاملا سعی بر قابل لمس بودن و نزدیک بودن به حقیقت را داشته است. در بازی شاهد دو انتاگونیست با پیشینه بسیار مناسب برای ایفای نقش و انگیزه‌هایی قانع‌کننده هستیم و واقعا نمی‌توان از شخصیت‌پردازی آنتاگونیست‌ها ایراد خاصی گرفت. شخصیت‌های اصلی و فرعی در داستان همگی سر جایشان قرار دارند و نکته‌ای که توجه مرا بیش از هر چیز جلب کرد، پرداخت بسیار خوب شخصیت‌های جدید سری همچون فرح و لاسول بود که به هیچ وجه برای خالی نبودن عریضه در بازی گنجانده نشده‌اند و نقش‌هایی مهم و کلیدی ایفا می‌کنند.

بازی دو خط داستانی متفاوت را در بازه‌های مختلف دنبال می‌کند و شما در نقش شخصیت‌هایی چون پرایس، الکس و فرح باید برای ازادسازی اورزیکستان و خلاص کردن جهان از دست Al-Qatala تلاش کنید. اصولا در بازی‌های این سری شاهد وجود یک آنتاگونیست بودیم یا آنتاگونیست اول را از بین می‌بردیم و بعد پای شخصیت منفی دیگری به بازی باز می‌شد. اما در اینجا اینگونه نیست و دو آنتاکونیست منفور به صورت همزمان شما را درگیر داستان‌های خود خواهند کرد که بر میزان تنش داستان و گیم‌پلی بازی به شدت افزوده است. در مورد موج اعتراضاتی که برای داستان بازی هم تشکیل شده است باید بگویم هیچ‌کدام از آن‌ها ایرادات منطقی و قابل بیانی نیست و صرفا به وجود پروپاگاندای آمریکایی ها مبنی بر ناحی بودن آمریکا و تروریست بودن روس‌ها است که به هیچ وجه نمی‌توان آن را یک نقظه ضعف بیان کرد و این مسئله دیگر به یک کلیشه در صنعت بازی و سینمای غرب بدل شده است.

بازی دو خط داستانی متفاوت را در بازه‌های مختلف دنبال می‌کند و شما در نقش شخصیت‌هایی چون پرایس، الکس و فرح باید برای ازادسازی اورزیکستان و خلاص کردن جهان از دست Al-Qatala تلاش کنید. اصولا در بازی‌های این سری شاهد وجود یک آنتاگونیست بودیم یا آنتاگونیست اول را از بین می‌بردیم و بعد پای شخصیت منفی دیگری به بازی باز می‌شد. اما در اینجا اینگونه نیست و دو آنتاکونیست منفور به صورت همزمان شما را درگیر داستان‌های خود خواهند کرد که بر میزان تنش داستان و گیم‌پلی بازی به شدت افزوده است.

برای جمع‌بندی این قسمت باید گفت  کاملا مشخص است که اکتیویژن از اعتراضات بازیبازان نسبت به عدم وجود داستان‌هایی مناسب در نسخه‌های اخیر(به جز WW2)، باخبر بوده و نهایتا یک Modern Warfare با روایتی قابل قبول روانه بازار کرده است. امیدواریم تمامی نسخه‌های بعدی بازی هم دارای بخش داستانی خوبی باشند تا هم بازیبازان Campaign و هم بخش جندنفره، از این سری محبوب راضی باشند.

باور کنید من از آن دسه از افرادی هستم که هنگام بازی کردن یک عنوان برای نقد، همواره دنبال کوچک‌ترین ایرادهای ممکن در بازی هستم تا آن را در بررسی بازی بگویم و کاربران را از آن مطلع کنم. ممکن است اصلا نمره‌ای که به بازی می‌دهم ارتباطی هم با آن مشکل نداشته باشد و اصلا نظرم را در مورد بازی تغییر ندهد; اما وقتی شما دارید نقد من را می‌خوانید و این نقد حتی یک درصد روی نظرتان برای تهیه بازی آن هم در این شزایط بد اقتصادی تاثیر داشته باشد، حق دارید که علاوه بر نقاط قوت، نقاظ ضعف بازی را هم تمام و کمال بدانید و بعد تصمیم بگیرید. ممکن است یک ضعف کم اهمیت برای من، برای شما بسیار مهم باشد. اما واقعا در حین تجربه این عنوان، به جز کوتاه بودن بخش داستانی، در بخش تک‌‌نفره هیچ مشکل دیگری را در گیم‌پلی بازی ندیدم.

گان‌پلی بازی یکی از کم‌نظیرترین بازی‌های اول شخص در نسل هشتم است.نشانه‌گیری‌های دقیق و روان همراه با Recoilهای منطقی و تنوع بسیار خوب اسلحه، کاری به جز تحسین را از ما بر نمی‌آورد. محیط‌های تنوع خوبی دارند و این را مطمئن باشید که تا پایان بازی، مراحل و روند بازی برای شما حالت تکرار نخواهد گرفت. اگر تا کنون، بازی را به خاظر راحتی آن در درجات سختی پایین تهیه می‌کردید، باید بگویم با وجود اینکه چنین گزینه‌ای در این نسخه هم هست; اما برای لذت بردن از بازی، سعی کنید بازی را روی حالت سخت تجربه کنید. اتمسفر و اتفاقات شبیه به واقیعیت بازی، همراه با اتفاقاتی داینامیک که در ادامه توضیح می‌دهم، بازی را بسیار Realstic و واقعی کرده است و بر جنبه تاکتیال آن هم اضافه کرده است.

گان‌پلی بازی یکی از کم‌نظیرترین بازی‌های اول شخص در نسل هشتم است.نشانه‌گیری‌های دقیق و روان همراه با Recoilهای منطقی و تنوع بسیار خوب اسلحه، کاری به جز تحسین را از ما بر نمی‌آورد. محیط‌های تنوع خوبی دارند و این را مطمئن باشید که تا پایان بازی، مراحل و روند بازی برای شما حالت تکرار نخواهد گرفت. اگر تا کنون، بازی را به خاظر راحتی آن در درجات سختی پایین تهیه می‌کردید، باید بگویم با وجود اینکه چنین گزینه‌ای در این نسخه هم هست; اما برای لذت بردن از بازی، سعی کنید بازی را روی حالت سخت تجربه کنید

بگذارید بیشتر در مورد بخش تاکتیکال بازی و واقع‌نگری آن توضیح بدهم. در بعضی مراحل دست شما برای انجام Objectiveها کاملا باز است. مرحله Safehouse از Modern Warfare 1 را به یاد دارید؟ در آنجا باید Al-Asad را که در یک خانه در آذربایجان مخفی شده است، دستگیر کنید. نیروهای شناسایی ۳ خانه را علامت‌گذاری کرده و شما باید یکی یکی خانه‌ها را بگردید. آن مرحله اولین مرحله این سری بود که حالتی خطی نداشت و شما می‌توانستید به اختیار هر کدام از خانه‌ها را در هر زمانی بگردید. روش بازی شما نمی‌توانست تغییری کند و صرفا مسیر حرکت می‌توانست متفاوت باشد; اما در این بازی اینفینیتی وارد پا را فراتر گذاشته و مراحلی در بازی است که شما به طور کلی می‌توانید علاوه بر انجام هر کدام از Objectiveها در زمانی دلخواه، نحوه انجام آن‌ها هم با اختیار کامل تعیین کنید. این اتفاق در محیط‌هایی رخ می‌دهد که بسیار بزرگ هستند و برای مثال شما می‌توانید بین تاریک کردن محیط و از بین بردن دشمنان با Goggle night یا انجام مرحله به صورت آشکار و در روشنایی مطلق یا اسنایپ کردن تک تک با پنهان شدن در منظقه‌ای مناسب، یکی را انتخاب کنید.

چنین انتخاب‌هایی علاوه بر تنوع بخشیدن به بازی، یک تحول بسیار خوب در بازی محسوب می‌شود که امیدواریم در نسخه‌های اینده هم شاهد تاکتیکال بودن بازی باشیم. یکی دیگر از تغییرات خوب بازی تغییر بعضی اتفاقات بر حسب تصمیم‌ها و اعمال شماست. شما در MW می‌توانید هر فرد غیرنظامی که می‌خواهید بکشید! دیگر خبری از Friendly Fire Cannot Be Tolerated معروف نیستیم و اینجا به جای نوشته به صورت واقعی با شما برخورد می‌شود که معنای این جمله را هم لمس کنید. زمانی متوجه عمق این جمله می‌شوید و می‌فهمید عواقب کشتن یک غیر نظامی چیست و اصلا چرا آن‌ها باید برایتان مهم باشند که برای تفریح سلاحتان را به سمت یک فرد عادی می‌گیرید و به او شلیک می‌کنید و لحظاتی بعد صدای گریه و زاری کودکش را می‌شنوید. زمانی می‌فهمید این کار چقدر کار پستی است که یک زن را به جرم شک کردن به او برای دراوردن سلاح می‌کشید، اما متوجه می‌شوید او ققط می‌خواسته یک خوراکی برای کودکش را بیرون بیاورد.

مرحله Safehouse از Modern Warfare 1 را به یاد دارید؟ در آنجا باید Al-Asad را که در یک خانه در آذربایجان مخفی شده است، دستگیر کنید. نیروهای شناسایی ۳ خانه را علامت‌گذاری کرده و شما باید یکی یکی خانه‌ها را بگردید. آن مرحله اولین مرحله این سری بود که حالتی خطی نداشت و شما می‌توانستید به اختیار هر کدام از خانه‌ها را در هر زمانی بگردید. روش بازی شما نمی‌توانست تغییری کند و صرفا مسیر حرکت می‌توانست متفاوت باشد; اما در این بازی اینفینیتی وارد پا را فراتر گذاشته و مراحلی در بازی است که شما به طور کلی می‌توانید علاوه بر انجام هر کدام از Objectiveها در زمانی دلخواه، نحوه انجام آن‌ها هم با اختیار کامل تعیین کنید

وقتی انتخاب‌هایی اشتباه می‌کنید، همکارانتان در طول مراحل با اعمال و دیالوگ‌هایی شما را سرزنش می‌کنند. این کار تاثیر چندانی روی روند گیم‌پلی بازی ندارد و داستان بازی هم کاملا خطی است، اما همین که به وضوح شاهد نتیجه عملمان در رفتار و حرف‌های دیگران هستیم، خود پیشرفت بزرگی برای این سری است. این را هم بدانید که بعضی از مردم عادی، واقعا یک تهدید هستند! بعضی از آن‌ها سلاح دارند و واقعا ممکن است به جانتان بیفتند و اگر این افراد را بکشید، امتیاز مثبت خواهد داشت. در واقع برای کشتن درست و اشتباه غیر نظامیان یک سیستم رنک بندی از A تا F وجود دارد که اگر بیش از ۳ غیر نظامی را به اشتباه بکشید رنک F می‌گیرید و از جوایز آن مرحله محروم خواهید شد. اما مجازات واقعی حرف‌ها و اعمل دیگران و آن F انتهای مرحله نیست. مجازات واقعی، بی‌رحم بودن بازی در به پرده کشیدن واقعیت جنگ و نشان دادن نتیجه یک کار احمقانه یا اشتباه به صورت واضح است. واقعا وقتی مادر یک کودک چند ماهه را بدون دلیل به قتل می‌رسانید و بعد صدای گریه و زاری کودک را می‌شنوید، دیگر از آن مرحله لذتی خواهید برد؟ فکر نمی‌کنم.

به بخش چند نفره بازی می‌رسیم. باز هم شاهد اضافات و تغییرات خوبی در این بخش هستیم. اولیت تغییر مهم بازی در بخش Multiplayer حذف مینی‌مپ بازی است. بازی در این نسخه به جای نقشه کوچک گوشه صحه، از یک قطب‌نما استفاده می‌کند که به سبک بسیاری از بازی‌ها( خصوصا بازی‌های نقش‌آفرینی) موقعیت تقریبی دشمنان و همراهنتان روی آن نمایش داده می‌شود. واضح است که به دقیقی نقشه نخواهید توانست موقعیت دیگران را روی آن حدس بزنید و این تغییر به واقعی‌تر شدن بازی کمک شایانی کرده است. تغییر مهم بعدی حذف بخش زامبی و بازگشت حالت Spec Ops است که متاسفانه باید بگویم اصلا در حد و اندازه‌های بخش کامل زامبی نیست و به نوعی به عنوان مکمل داستان در بازی حضور دارد. این بخش نیازمند رسیدگی در آپدیت‌های بعدی است و روی برخی مواردمانند قدرت ویژه کاراکترهای مختلف باید بررسی و اصلاح شود.

به بخش چند نفره بازی می‌رسیم. باز هم شاهد اضافات و تغییرات خوبی در این بخش هستیم. اولیت تغییر مهم بازی در بخش Multiplayer حذف مینی‌مپ بازی است. بازی در این نسخه به جای نقشه کوچک گوشه صحه، از یک قطب‌نما استفاده می‌کند که به سبک بسیاری از بازی‌ها( خصوصا بازی‌های نقش‌آفرینی) موقعیت تقریبی دشمنان و همراهنتان روی آن نمایش داده می‌شود. واضح است که به دقیقی نقشه نخواهید توانست موقعیت دیگران را روی آن حدس بزنید و این تغییر به واقعی‌تر شدن بازی کمک شایانی کرده است

عدد ۲۱ برای تعداد نقشه‌های یک بازی چند نفره عالی نیست، معرکه است! تنوع نقشه‌ها و محیط‌ها بسیار خوب است و این بخش هم مانند بخش چندنفره اصلا حس تکرار به شما نمی‌دهد.سیستم Matchmaking بازی بسیار خوب است و طی تجربه‌ای که در این بخش داشتم به مشکلاتی مانند Matchmakingهای بسیار طولانی یا غیربالانس بر نخوردم. نکته بسیار مهم و مثبت، پشتیبانی بازی از Crossplay است و کاربران تمامی پلتفرم‌ها می‌توانند با یکدیگر در لابی‌هایی مخصوص با یک سیستم مچ‌میکینگ عالی با هم بازی کنند. این سیستم بازیبازان با جوی‌استیک را باهم و بازیبازان با موس و کیبورد را جدا می‌کند تا تجربه‌ای عادلانه داشته باشند. بازی از موس و کیبورد برای کنسول‌ها هم پشتیبانی می‌کند و یک پکیچ ایده‌آل از کراس‌پلی را شاهد هستیم که بازی را تا سالیان سال( و احتمالا همیشه) ماندگار خواهد کرد.

گیم‌پلی بخش چندنفره، به جز نقشه، تغییرات دیگری هم دارد. مکانیسم‌هایی چون خراب کردن درها بسته به جنس آن‌ها و Breach کردن به بازی اضاقه شده است که هیجان آن را بسیار بیش‌تر می‌کند. هر سلاح بسته به قدرت نفوذش(Penetration) می‌تواند در جنس‌های خاصی از در و پنجره نفوذ کند. اگر حس می‌کنید دشمنی از پشت در در حال نزدیک شدن به شماست، منتظر باز شدن در نباشید، شروع به تیراندازی به سمت در کنید تا بسته به قدرت سلاحتان، دشمن را قبل از رسیدنش به در زخمی کنید یا حتی از پای در آورید. دیگر هم خبرب از شمارش ظولانی قبل از شروع هر بازی نیستیم و یک Intro جذاب از پیاده شدن خود و هم‌تیمی‎هایتان در منطقه یا انیمیشن‎‌هایی دیگر را خواهید دید. تمام تغییرات این بخش، همانطور که قبلا هم گفتیم، در جهت Realstic شدن بازی و تاکتیکال شدن آن بوده است.

گیم‌پلی بخش چندنفره، به جز نقشه، تغییرات دیگری هم دارد. مکانیسم‌هایی چون خراب کردن درها بسته به جنس آن‌ها و Breach کردن به بازی اضاقه شده است که هیجان آن را بسیار بیش‌تر می‌کند. هر سلاح بسته به قدرت نفوذش(Penetration) می‌تواند در جنس‌های خاصی از در و پنجره نفوذ کند. اگر حس می‌کنید دشمنی از پشت در در حال نزدیک شدن به شماست، منتظر باز شدن در نباشید، شروع به تیراندازی به سمت در کنید تا بسته به قدرت سلاحتان، دشمن را قبل از رسیدنش به در زخمی کنید یا حتی از پای در آورید

کیفیت بصری بازی به جد خیره‌کنده است. باکیفیت‌ترین شوتری که در این نسل تجربه کردم( صرفا از لحاظ گرافیکی) Killzone Shadowfall بوده است و اگر حتی چند تصویر با کیفیت از بازی دیده باشید متوجه می‌شوید که آن بازی تا چه حد روی گرافیکش سرمایه‌گذاری کرده است. Call Of Duty Modern Warfare هم تا حد زیادی به آن عنوان نزدیک می‌شود و اگر کمی کیفیت نورپردازی بازی بهتر بود می‌توانستیم گرافیک این دو بازی را هم‌سطح بدانیم. کیفیت تکسچرهای بازی بسیار خوب است و روی کنسول‌های پایه هم کیفیت راضی‌کننده‌ای دارد. فریم ریت کاملا ثابت به همراه طراحی بسیار خوب جهره‌ها و یک نورپردازی کم‌نقص، حرفی را برای گفتن به جز تحسین بیشتر و بیشتر در بعد گرافیکی برای ما منتقدان باقی نمی‌گذارد. موتور گرافیکی بازی، نسخه بهبود یافته انجین IW4 است که به خوبی تکلیفش را انجام داده است.

موسیقی بازی عمدتا از قطعات هیجانی و حماسی تشکیل شده است. موسیقی در مواقع مناسب ریتم‌های مختلفی پیدا می‌کند و به خوبی شما را همراه با خود خواهد کرد. صداگذاران بازی هم کاملا با چهره کاراکترهای مثبت و منفی همخوانی دارند و این مورد در کاپیتان پرایس به اوج خود می‌رسد و این شخصیت آنقدر خوب است که به تنهایی می‌تواند یک نکته کاملا مثبت بازی باشد.

کیفیت بصری بازی به جد خیره‌کنده است. باکیفیت‌ترین شوتری که در این نسل تجربه کردم( صرقا از لحاظ گرافیکی) Killzone Shadowfall بوده است و اگر حتی چند تصویر با کیفیت از بازی دیده باشید متوجه می‌شوید که آن بازی تا چه حد روی گرافیکش سرمایه‌گذاری کرده است. Call Of Duty Modern Warfare هم تا حد زیادی به آن عنوان نزدیک می‌شود و اگر کمی کیفیت نورپردازی بازی بهتر بود می‌توانستیم گرافیک این دو بازی را هم‌سطح بدانیم. کیفیت تکسچرهای بازی بسیار خوب است و روی کنسول‌های پایه هم کیفیت راضی‌کننده‌ای دارد.

Call Of Duty Modern Warfare، اگر بخش داستانی طولانی‌تری می‌داشت قطعا از جانب من و سایت گیمفا نمره کامل را دریافت می‌کرد. به جز لیست نکات مثبتی که مشاهده می‌کنید، باید بگویم بازی هیچ‌گونه پرداخت درون‌برنامه‌ای موثر در گیم‌پلی ندارد و صرفا شامل چند آیتم تزئینی می‌شود. Infinity Ward و Activision از این بهتر نمی‌توانستند ما را به روزهای اوج مجموعه برگردانند و کاری کنند با دیدن چهره هر شخصیت اشنایی موجی از خاطرات جلوی چشممان رژه بروند. داستانی عالی، گیم‌پلی بسیار خوب و متنوع در بخش تک‌نفره و چندنفره و گرافیک خیره‌کننده هیچ اعتراضی را بر بازی وارد نمی‌کند. تمام این‌ها، در کنار ویژگی فوق‌العاده بهینه کراس‌پلی، بازی را تا سالیان سال در تاریخ ماندگار خواهد کرد. وقت را تلف نکنید. Call Of Duty Modern Warfare را هر طور شده تهیه کنید و در آن غرق شوید.